การเดินทางกลับบ้านเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาหลังการสอบที่ยาวนาน ผมได้มีโอกาสมองดูความเป็นไปในโลกรอบๆตัวอีกครั้งหลังจากที่ต้องคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือทำรายงานอย่างเอาเป็นเอาตามมาพักหนึ่ง นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้า นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เดินฝ่าสายหมอก นานมากจริงๆ ความเหนื่อยหน้าจากการเรียนที่ผ่านมาทำให้การกลับบ้านครั้งนี้ของผมมีความหมายมากมายกว่าทุกครั้ง กลับไปเพื่อพักผ่อน กลับไปเพื่อเริ่มต้นคิดสิ่งใหม่ๆ และกลับไปเพื่อเจอแม่ของผม
เมื่อรถโดยสารประจำทาง สายราชสีมา-บ้านแพงถึงจุดหมายที่ตลาดสดประจำอำเภอในตอนหกโมงเช้า ผมลงจากรถเพื่อรอแม่มารับ ในระหว่างที่รอนั้นผมก็ไม่พลาดที่จะเดินสำรวจตลาดที่ผมคุ้นเคย ข้าวจี่สูตรประจำอำเภอที่เคยซื้อกินก่อนไปโรงเรียนสมัยมัธยม ปาท่องโก่เจ้าประจำยังขายอยู่ข้างร้านขายยาร้านเดิมเมื่อสี่ปีก่อน แม้ร้านรวงต่างๆจะเปลี่ยนไปมามายเพียงใดแต่เสน่ห์ของตลาดสดที่นี่ก็ยังคงอยู่ กลิ่นของผักสด กลิ่นเนื้อสดที่มาจากเขียงหมูที่กำลังแร่เนื้อขายกันอยู่ข้างหน้า เสียงของผู้คนที่ตังอืออึงเพื่อต่อราคา เป็นเสน่ห์ที่หาไมได้จากห้างสรรพสินค้าใหญ่โตที่ผมมักไป บรรยากาศแบบนี้ ในตลาดสดยามเช้าแบบนี้ สำหรับผมแล้วมันถือเป็นการท่องเที่ยวอย่างหนึ่งไปเลย ถึงแม้บรรยากาศของจะยังมีกลิ่นไอของอดีตอยู่แต่ถ้าสังเกตดีๆตลาดสดประจำอำเภอของผมก็เปลี่ยนไปมากอยู่เหมือนกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น